De Update #80 - Land in zicht - Mr and Mrs Travel

Daar gingen we dan! Onderweg naar het vaste land van Mexico! We wisten niet goed wat we moesten verwachten. We stonden op plek nummer 1 van de wachtlijst, maarja wat betekent dat? De vrouw van het kantoor had gezegd dat we er om 18:00 uur moesten zijn maar voor de zekerheid waren we er om 17:00 uur. En daar ontmoete we Mathilde en Ugo uit Frankrijk. Zij hebben een pick-uptruck met camper unit gekocht in Amerika en hebben 3 maanden om in Costa Rica te komen. Het is maar goed dat ze alleen maar stoppen op plekken waar ze kunnen surfen want anders (en misschien nog steeds wel) is het veelte hoog gegrepen. We duimde samen dat het ons zou lukken om op de boot te komen en gelukkig lukte dat. We spraken ook tijdens het wachten met iemand uit Mexico en ook toen verbaasde we onszelf over hoe goed het ging een gesprekje over koetjes en kalfjes te voeren. De boot waarmee we gingen was de truckers boot. Er is een echte toeristenboot maar daarvoor betaal je makkelijk het dubbele. En dit was voor ons een makkelijke manier om geld te besparen. Daarnaast is het fijne aan deze boot dat je gewoon in je eigen Bob mag slapen! De overtocht is namelijk altijd ’s nachts. Nu we aan boord waren was dat duimen afgelopen en moesten we duimen voor een rustige overtocht zodat dat slapen in Bob ook echt gebeuren kon.

Samen met Mathilde en Ugo gingen we naar “de Kantine”. Tussen aanhalingstekens want het stelde echt 3 keer niets voor. Maar we kregen een gratis avondmaaltijd. We gaven ons eraan over dat het allesbehalve vegetarisch zou zijn en zagen het als onderdeel van het avontuur. Het was een soort vlees stoofpotje met bonen puree en taco’s. We kletste nog wat met Ugo en Mathide en gingen toen lekker slapen. Gelukkig was het water super kalm dus lukte dat ook echt. En toen we wakker werden kwamen we aan de overkant aan. Heel grappig maar daardoor hadden we allebei helemaal niet het gevoel dat we ook daadwerkelijk de oversteek hadden gemaakt!

We kwamen aan in Topolobampo, heel lang noemde we dit de T-city omdat we de naam niet konden onthouden. Hier was eigenlijk niets te zien of te beleven dus begonnen we direct aan onze weg naar het zuiden. Het was twee volle dagen rijden naar een plek waar we wel echt wilde zijn. En het was best een uitdaging om onze weg te vinden. Er waren namelijk twee kampen. Kamp tolweg en Kamp geen tolweg. Sommige beweren dat de tolweg veiliger zou zijn maar andere zeggen dat dit echt onzin is zolang je overdag rijdt. Daarnaast is de tolweg duur en zie je niets. Dus sloten wij ons aan bij kamp niet Tolweg. Maar google maps haalde allerlei rare capriolen uit om ons de poortjes van de tol te laten vermijden maar wel koste wat kost op de tolweg te blijven rijden tot vlak voor het poortje. Steeds probeerde we met google maps mee te denken en alternatieve te zoeken maar dit was echt te ingewikkeld. Dus uiteindelijk werden ook wij team tolweg. De twee dagen rijden braken we op met een stop in Mazatlan. Een wat groter stadje. We waren nog samen met Mathilde en Ugo dus voelde we ons veilig genoeg om in een woonwijk aan de straat te parkeren. Na onze rit moesten we nog even de benen strekken en maakte we een gezellige wandeling door het dorpje en vonden in een achterafstraatje een heel leuk restaurantje waar we nog een hapje aten.

Het plan was om de volgende ochtend vroeg te gaan rijden maar we werden afgeleid. Onderweg naar de overnachtingsplek waren we langs een bakkertje gereden. Ik had geprobeerd er niet te veel aandacht op te vestigen maar meneer zoet snoet was het niet vergeten en daar moest dus gestopt worden voor een bladerdeeg hapje met een espresso’tje. Zelfs de fransen waren enthousiast dus dat zegt wat. Ook werd er nog een zuurdesem olijf brood gekocht, want ja zoiets vinden is mega zeldzaam hier en het was verrukkelijk! En daarna besloten Jap en ik dat we nog wat groenten en fruit nodig hadden en daarvoor naar de Mercado Local moesten lopen. Veel wat grotere plaatsen hebben dat wel, een overdekte markthal met allemaal kraampjes met groenten fruit, brood, kaas, vlees en vis. We deden wat boodschapjes en gingen daarna eindelijk op weg. Ugo en Mathilde besloten volledig voor de tolweg te gaan maar wij wilde toch nog een poging doen op de niet tolweg. We hadden nu zelf onze route uitgestippeld net zoals je dat vroeger zou doen en gingen op weg.

En dit keer ging het gelukkig een heel stuk beter. Tenminste als je niet meetelt dat we onze schokbreker kapot reden… Er zitten Tope’s, oftewel dubbele stoeprand hoge vierkante drempels, steeds op de weg als ze willen dat je wat langzamer gaat rijden sommige worden aangegeven met een waarschuwingsbordje en/of zijn geel geschilderd maar zo ongeveer de helft niet. En als je dan even zit te dromen dan zie je ze net iets te laat en rijd je er te hard overheen. De enige mogelijkheid is langzamer dan stapvoets, dus je gaat al snel te hard. Maar één Tope was al voldoende en het was overduidelijk dat de schokdempers nu echt volledig kapot waren. Bob voelde daarna namelijk meer als een hobbelpaard als een auto. Het was echt niet te doen. Ieder hobbeltje zaten Jap en ik zowat tegen het plafond van de spanning. Je hoorde de achterkant steeds vol op de achteras klappen en na 8 keer heen en weer schommel doofde de schok pas uit. We spande steeds al onze spieren aan alsof dat ook maar iets zou helpen met het stoppen te schudden. Maar het enige wat zou helpen was WEER nieuwe schokdempers en hopelijk nu goede! Want het was wel duidelijk dat deze dat niet waren.

Na twee dagen rijden kwamen we aan in San Francisco of voor intimi, San Pancho. Dit dorpje deed ons meteen denken aan een van onze favoriete plekken in de Filipijnen, Port Barton. Het is een klein dorpje met wat leuke winkeltjes en leuke restaurantjes maar ook echt nog een heel authentieke en gemoedelijke sfeer. We vonden net aan de rand van het dorpje een plein waar je voor 2,50 euro mocht kamperen. We besloten meteen twee nachten te blijven en nog even het dorpje in te lopen en de zonsondergang te bewonderen vanaf het strand. Mathilde en Ugo maakte pizza voor ons vandaag dus dat was mazzel! De volgende dag struinde we wat door het dorpje, kletste wat gezellig op het strand. Jap had die dag een beetje heimwee. Of naja het dichtst wat bij heimwee in de buurt komt. Want ook als we op dat moment aan elkaar vragen, maar wil je dan naar huis? Is het antwoord altijd super stellig: NEE. Maar we wisselen elkaar af en toe weleens af. Dan zijn we moe, hebben we het warm, honger en niet een mega inspirerende dag en dan voelt over een jaar pas naar huis gaan nog lang. Maar het is nooit langer als een dag, dan kletsen we er wat over en dan is het daarna ook weer weg. Ja sorry mam, we komen NOG niet naar huis. Ik maakte die dag een lekkere lasagne voor ons vieren en we namen afscheid van Ugo en Mathilde, zij bleven logischerwijs langs de kust en wij zouden de volgende dag land inwaarts gaan.

Op naar het plaatsje Tequila. Onze lieve vrienden Coen en Saksia, nu in Costa Rica hebben voor ons een leuke reis route door Mexico geschreven. Zij schreven over Tequila: “Toeristisch? Ja. Meemaken? Ja. Probeer vooral de Cantaritos (limoen en grapefruit sap met tequila, grapefruitsoda en een schep zout) bij een van de kraampjes op het centrale plein. Op ieder uur van de dag lopen hier dronken mensen rond. Het voelt een beetje aan als carnaval en het is heerlijk om mensen te kijken en een praatje te maken.“ Dus precies dat deden we daar! Het stadje had hele leuke kleine en prachtige gekleurde straatjes. Oh en we probeerde nog iets heel leuks bij een straat kraampje, ze maakte een zakje Mexicaanse chips open, deden daar gebbqde maiskorrels bij, limoensap, zure room en wat chilipoeder, mixte dat een beetje en zo had je een heerlijke snacky. Om je vingers bij af te likken!

We sliepen die nacht aan de start van een wandeling. Want we vinden Mexico fantastisch maar we missen het hiken echt. Dus we stonden te popelen om te gaan wandelen. Deze wandeling vonden we op onze iOverlander app en aan de reviews te lezen was het niet supermakkelijk om je weg te vinden. Maar met alle hulp daar dachten we dat het wel goed moest komen. En dat kwam het ook maar we vonden de plek waar we heen wilde niet. We stonden bovenaan de waterval, wat ook de bedoeling was maar konden geen veilige weg naar beneden vinden die er volgens de mensen op iOverlander wel zou moeten zijn. Dus in plaats daarvan besloten we de drone de vliegen zodat we de waterval toch nog een beetje konden zien. Op de terugweg zagen we een pad afsplitsen waarvan we dachten dat dit weleens naar de bodem van de waterval kon leidde maar we hadden honger en hadden nog wat andere dingen op het programma staan dus besloten terug te gaan. Jap wilde namelijk graag een tequila distilleerder bezoeken. We vonden een leuk bedrijfje buiten het centrum en kregen daar een leuke privé tour. We proefde wat tequila wat echt smerig is en reden weer verder. We overnachtte in een park waaraan de entree zat naar een rivier met een hotspring! Er was al de hele week een waarschuwing voor een orkaan. We hadden onze plek strategisch gekozen en verwachte dat we er niets van zouden merken maar we kozen ons plekje in het park toch strategisch voor het geval de wind anders zou gaan waaien of we er toch nog een staartje van mee zouden krijgen. Maar gelukkig buiten drie druppels regen was er niets aan het handje.

De volgende ochtend startte we onze dag goed met relaxen in de warme rivier. Ze hadden op sommige plekken wat dammetjes gebouwd zodat het er diep zou zijn en je er echt lekker kon badderen. ‘s Ochtends was het redelijk fris dus dat was erg lekker maar naarmate de zon wat hoger kwam te staan kregen we het echt te heet in het water en gingen we weer door.

We wilde namelijk graag de markt in de wijk Tonola in Guadalajara bezoeken. Guadalajara is de twee na grootste stad van Mexico en Tonola is de wijk waar al de workshops van de artiesten zitten die de kunst/souvenirs maken. In de Lonely Planet stond dat je makkelijk een hele dag kon ronddwalen over de markt. Wij kwamen aan rond een uur of 1 en hebben ruim 3 uur rondgeslenterd. Het ging niet hard want de weggetjes tussen de kraampjes waren erg smal en erg druk maar we hebben nog zeker geen 1/4^de van de markt gezien. Wat ook extra leuk was was dat het echt een markt was voor de lokale bevolking. We hadden veel echte souvenirs verwacht maar dat was helemaal niet zo. En de streetfood was echt fantastisch om te zien. Overal waren kleine kraam restaurantjes ingericht en het was er vaak afgeladen met locals. Wij hebben het vooral bij zoetigheden gehouden omdat we twijfelde hoe slim het voor ons zou zijn het eten te proberen. Veel is gericht op vlees en als je dan vraagt het vlees en vis weg te laten blijft er vaak kaas en rauwkost over. Wat opzich lekker is maar omdat de groente rauw zijn en we niet weten hoe ze gewassen zijn enzovoort is de kans dat we bij zo’n kraampje ziek worden extra groot. Maar Jap leeft op suiker dus hij had geen bezwaar. We aten churros, gordita’s gevuld met chocolade en kochten typische Mexicaanse toffee achtige snoepjes bij een kraam. En Lon was erg blij met de groeten en fruit die we weer konden kopen op de markt haha. Na die uren rondslenteren over de markt waren we vrij overprikkeld en reden we naar onze slaapplek. We wilde graag buiten de stad slapen aangezien er geen campings waren en om buiten de stad te komen waren we een uur onderweg. We kwamen bij een leuk dorpje waar opnieuw weer een markt was. Ondanks dat we vrij verzadigd waren won onze nieuwsgierigheid en liepen we nog langs het water van het meer langs de leuke kraampjes en genoten we net als de Mexicane van hun slager-achtige muziek. Eten en muziek zit echt gebakken in hun cultuur. We vroegen nog bij een eettentje of ze iets vegetarisch voor ons konden maken maar toen kregen we als optie rijst met guacamole en taco’s dus daarvoor hebben we gepast. We blijven nog even hangen in de stad. Jullie kunnen vast wel raden waarvoor. Maar of dat ook klopt lezen jullie in het volgende hoofdstuk.

Liefs Jap en Lon

Menu van de week

Maandag	Taco’s met draadjes vlees (Boot)
Dinsdag	Uiteten
Woensdag	Pizza a la Mathilde en Ugo
Donderdag	Lasagne
Vrijdag	Linzen kokos soep
Zaterdag	Zelfgemaakte pasta met gebakken groente
Zondag	Taco’s met rijst en soja stukjes