De Update #77 – We hebben het heen en weer. 

Nu ik dit stukje type begrijp ik wat beter waardoor ik het gevoel heb dat we op Baja nog niet zo bijster veel leuke dingen gezien of gedaan hebben. Waarom we het gevoel hebben dat we alleen maar heen en weer aan het rijden zijn en dingen aan het regelen/wachten zijn en nog niet echt enthousiast zijn over Baja. Steeds als we moeten zeggen wat we allemaal al gezien of gedaan hebben is het: Wennen aan Mexico en de hitte, de prachtige grote cactussen. En het snorkelen met de zeeleeuwen. Ja je leest het goed! We hebben gesnorkeld met zeeleeuwen, daarover zo meer. Maar verder bestond deze week vooral uit dingen regelen, met name voor Bob. Een van de achterbanden slijt namelijk sneller en vreemd. En we dachten in eerste instantie dat de band gewoon opnieuw uitgelijnd moest worden. Maar omdat het aan de achterband is kan dit niet en is dit dus ook niet het probleem. Wat waarschijnlijk wel het probleem is, is de schokdemper. Bij de banden specialist konden ze ons hiermee niet helpen (vertelde ze ons nadat ze ons twee keer hebben laten terugkomen) en ze zeiden dat we waarschijnlijk problemen zouden hebben met het vinden van het onderdeel want zij hadden voor ons proberen te zoeken maar konden het niet vinden. Omdat we dit nu al een paar keer eerder gehad hebben gingen we meteen doen wat we de vorige keren ook gedaan hadden. Meteen kijken of we het onderdeel zelf konden regelen. We hadden de schokdempers al in het winkelmandje liggen maar besloten dat het slim zou zijn om nog een second opinion te vragen van een andere automonteur. Het is namelijk wel een beetje zonde als dit niet het probleem oplost, en Gijs onze reddende engel automonteur van thuis was niet 100% overtuigd. Dus wij naar een automonteur die op iOverlander goede reviews had en goed Engels sprak. Want dat wij nu nog houtje-touwtje Spaans spreken is echt wel lastig. Nu hadden we geluk dat er bij beide winkels iemand was die redelijk Engels sprak maar met het communiceren met de monteur zelf is het echt vrijwel alleen gebaren, rare geluiden maken en google translate het werk voor ons laten doen omdat we er anders gewoon echt niet uitkomen met onze beperkte woordenschat. Dus boekte we ook maar meteen 5 uur privéles Spaans, ook daarover dadelijk meer. 

Deze monteur gaf ook aan dat hij dacht dat het de schokdemper was in combinatie met de matige kwaliteit van de band. Over de kwaliteit van de banden zijn wij inderdaad ook totaal niet te spreken dus wij konden ons hier wel in vinden. Ook zei hij dat hij prima voor ons aan schokdempers zou kunnen komen. Waarbij onze wenkbrauwen sceptisch omhoogschoten. Dat klinkt te mooi om waar te zijn… Dus wij zeggen tegen hem: oké, dat zou fantastisch zijn maar alsjeblieft controleer dat eerst even want wij betwijfelen het. Maar nee hoor, geen probleem zij hij. We mochten over een paar dagen terug komen dan zou hij de definitieve diagnostiek doen en dan zou hij het bestellen. Prima. Toen we daar aankwamen een paar dagen later wilde hij ons echter weer wegsturen omdat er wat tussen wat gekomen. Hij zou ons wel bellen ALS het hem weer zou uitkomen… Daar waren wij iets te Hollands voor en wilde een concretere afspraak met hem. En toen mochten we die middag nog weer terug komen. Na die afspraak kwam hij tot dezelfde conclusie, ging hij het onderdeel bestellen en konden we over een paar dagen weer terugkomen voor het te installeren. Oftewel ook weer 4 ritjes naar deze garage, plus de 2 ritjes naar de vorige, dan komen we op 6 ritjes voor de schokdemper, maaaar het was wel geregeld! En goedkoop, het uurtarief voor de arbeid hier is 15 euro per uur, dat is een nulletjes minder ten op zichten van Amerika! Ondertussen probeerde we onze reserve sleutel aan de praat te krijgen. Eerst zijn we hiervoor helemaal naar het zuiden gereden, 2 uur heen en 2 uur terug, naar de Renault dealer. Ze konden ons niet op dat moment helpen we moesten daarvoor een afspraak hebben. En om die afspraak te maken zouden ze ons terugbellen… We wisten zodra ze dat zeiden dat dit niet zou gebeuren. Mexicanen zijn net als zweden, zullen geen nee verkopen als dat met een omweg te vermijden valt. Dit was te ingewikkeld dus ze wilde ons niet helpen, dus “gingen ze ons terugbellen voor een afspraak”. En zoals we al dachten, ons Mexicaanse telefoon nummer werd nooit gebeld. Dat was dus voor niets. Dus we gingen het maar bij een gewone sleutel maker proberen in la Paz. Daar heb je in ieder geval geen afspraak nodig. En jawel het leek gelukt te zijn. Het is te veel om uit te leggen waarom het uiteindelijk niet werkte. Maar eenmaal terug op de camping probeerde we het nog eens en toen werkte het toch niet. Dus ook daarvoor konden we de volgende dag nog een keer terug om uit te leggen dat het toch niet werkte. Hij gebruikte een andere computer en toen werkte het gelukkig wel meteen, maar ook dit was weer 3 ritjes! Niet om te klagen, maar vooral om te verklaren waarom we dus zo het gevoel hadden dat we ergens zo druk waren maar niet zo veel deden, hahaha. 

Maar het was prima want we waren toch een beetje gebonden aan La paz en zijn omgeving door onze Spaanse lessen. We hadden voor 5 uur een privé lerares geregeld die ons wel kon helpen met het leren van de rest van de basis die we nodig zouden hebben. We zijn al een hele tijd goed aan het oefenen op Duolingo maar dat is echt heel erg gericht op het inslijpen door herhaling. En dat is perfect maar gaat daardoor ook heel traag, en we hebben het NU nodig. Dus we moesten snellere en grote sprongen maken en Mirna heeft ons daarbij echt heel goed geholpen. In de lessen MOESTEN we zo veel mogelijk in het Spaans spreken en leerde we heel veel nieuwe woorden en vooral vele over de grammatica. We kregen steeds veel huiswerk mee en dat heeft ons echt een boost gegeven dat we buiten Duolingo ook echt veel meer kunnen doen om aan ons Spaans te werken. 

En we wat ook heel fijn was, we verbleven vrijwel alle nachten op een hele chille camping in la Paz. De Camping was klein en knus, had een zwembad, goede wifi en een cafétje met lekkere ijskoffies en onze nieuwe Spaanse vrienden Antonio en Mabel. Zij reizen in een enorme schoolbus en leven al de laatste 7 jaar nomadisch en hebben nu ook het plan om naar het zuiden te gaan net als wij maar waarschijnlijk in een veel lager tempo als wij. 

Tussendoor deden we wat uitstapjes naar andere kampeer plekjes maar we beleven steeds weer terug komen naar de camping. 

Een nacht sliepen we op het strand bij Todos Santos. Dit was niet te ver van La Paz en dit was voorheen een goed surfstrand. Ik schrijf voorheen, want dat is het nu niet meer. Door de orkaan van een tijd terug is heel het strand, en met name het zand wat ervoor zorgt dat de golven mooi omslaan, helemaal veranderd. En het enige wat de golven nu doen is heel hard om donderen op de strand. Hahaha en dat hebben we geweten. We stonden lekker in de ochtend ons kopje thee en koffie te drinken toen er ineens een hele grote golf ons omver spoelde. Het strand liep stijl naar beneden en wij stonden op het hoogste punt van het strand maar toch wist de golf ons te pakken te krijgen. Oh en Jap stapte ook nog in een dode pufferfish met zijn heerlijke stekels op dit strand.. Lekker! Haha. Het was een erg leuk dorpje, Todos Santos maar erg Amerikaanse toeristen georiënteerd. Er zaten leuke winkeltjes en het was lekker klein. 

Maar na een nachtje hier gingen we weer terug naar La Paz want we hadden iets GEWELDIGS op de planning staan! We gingen naar Espiritu Santu Eiland. En daar hebben we gesnorkeld met zeeleeuwen. We hebben dit al eens eerder gedaan in Australië. Of naja, Jap heeft het echt gedaan, ik ben even in overlevingsmodus het water in gegaan en heb ze min of meer door de paniek heen gezien. Het water was daar voor mij echt veel te ruig. Maar hier was het water super kalm en super helder. En we moesten een zwemvest aan wat ik heerlijk vond. Want het zou weer de eerste keer zijn sinds lange tijd dat ik ging snorkelen en ik vond het best wel weer reuze spannend. En ik weet als ik dan iets drijvends heb, letterlijk als mijn boei, ik over het algemeen prima kan genieten van snorkelen. En als iedereen een zwemvest moet dragen hoef ik niet op te vallen met mijn drijvende voorwerp wat misschien een beetje kinderachtig is om daar blij over te zijn. Want het zou mij er niet van weerhouden om het te gebruiken als ik daardoor een betere ervaring heb, maar toch. Het is fijn dat ik net zo stoer lijk als de rest. En ik heb er echt mega van genoten. Het was echt het allerleukste ooit. Er waren echt zo veel zeeleeuwen en ze waren heerlijke rustig en nieuwsgierig. We zijn op die snorkelplek ongeveer 40 minuten in het water geweest en er was er de hele tijd wel minimaal 1 op minder dan 2 meter afstand. Op een moment was Jap bijna aan het neuzen met een zeeleeuw, ze waren zo nieuwsgierig en het was zo leuk ze onder water te zien. Op een moment zwom er een met mij mee en hij zwom onder mij door, en toen blies hij bellen onder mij was wat bellen naar me, dat was echt hilarisch. Buiten de zeeleeuwen waren er ook een heleboel vissen te zien. Heel erg veel prachtige kleine gekleurde vissen, en het coolste wat we verder zagen wat een octopus! Het is heel leuk om te zien hoe goed ze zich kunnen aanpassen en camoufleren! Het had wat ons betreft echt nog 4 keer zo lang moeten duren. We waren erg teleurgesteld dat we alweer terug naar de boot gingen en weer doorgingen naar de volgende plek. 

Maar ook de volgende plek was prachtig. Het was een prachtig zandstrand waar we aanmeerde om te lunchen en nog wat meer te snorkelen langs de rotsen. Het water was zo mooi blauw en helder en er was geen golfje te zien en ik had de adrenaline van die toffe vorige ervaring denk ik nog een beetje in mijn bloed en ging zonder blikken of blozen zonder iets drijvends en zonder Jap er zo op uit om te gaan snorkelen! En dat niet alleen, ik genoot er ook nog van. Het voelde echt als een enorme bevrijding en overwinning! Het was echt een heerlijke dag, ook het zijn op de boot en in het water was heerlijk want de temperatuur was daardoor de hele dag perfect!

Tussen al de beschreven dingen die we te doen hadden in La Paz en het volgende moment dat we daar weer terug moesten zijn voor onze volgende afspraak bij de garage en de Spaanse les zat een kleine week. In die week wilde we zuid Baja gaan ontdekken. Met als eerste stop, La Ventana. Dit is Kite surf paradijs, in het juiste seizoen. Wat het nu nog net niet is en daardoor was het een beetje uitgestorven in La Ventana en dus een beetje saai. Dus hier bleven een nachtje en gingen we weer door naar Cabo Pulmo national Park, om weer te gaan snorkelen. Maar hoe dat was en hoe de rest van het zuiden was, lees je in de volgende. 

Veel liefs, 

Jap en Lon 

Menu van de week

Route

Gereden kilometers: 900

• 
  De Update #110 – Een Nieuw Landschap26 July 2023
• 
  De Update #109 – Niet Weer Hea!26 July 2023
• 
  Video: The Panamericana Chapter 3 Mexico5 July 2023