De Update #76 - Vamos a Mexico

Het is heel erg wennen voor ons hier in Mexico. We moeten echt onze draai nog zien te vinden. Na drie super actieve maanden in Amerika, met bijna dagelijks een hike van 10 km, moeten we echt even schakelen. We hebben vaak deze eerste week gedacht wat moeten we hier doen? Hahah het is echt grappig. We hadden zo veel zin om Mexico in te gaan maar nu we hier zijn weten we eigenlijk niet goed wat we hier moeten doen haha. De eerste nachten waren ook echt ontzettend heet waardoor actief zijn neen grote uitdaging was en een goede nachtrust nog een grotere. Ook komen we onderweg heel veel militaire controle posten en militairen tegen. Die staan dan met een geladen mitrailleur achter in een pick-up klaar om te schieten. Het voelt allemaal heel intimiderend, maar gelukkig zijn de militaire bij de controle posten altijd aardig en mogen we vaak na een aantal vragen te hebben beantwoord doorrijden. Maar hierdoor is het soms nog lastig inschatten of we ons veilig kunnen voelen. We voelen ons eigenlijk heel veilig, maar een stemmetje in ons achter hoofd zegt dan: “Kan dat echt? Of is het schijnveiligheid?” Vooral omdat de Amerikanen ons heel vaak hebben gewaarschuwd hoe ‘gevaarlijk’ het in Mexico wel niet is. Nu wisten we al wel dat dit allemaal wel mee valt en vooral een grote overdrijving is van de Amerikanen. Maar hoe moet je je dan wel voelen en waar moeten we nu wel goed voor uit kijken om niet in de problemen te komen.

Vanuit de wijngaard, die we vorige week hadden genoemd, begon onze tocht naar het zuiden van Baja California. We hadden bedacht om een flinke afstand te gaan rijden, maar we hadden onderschat hoe langzaam het rijden hier gaat in vergelijking met Amerika. Onderweg stopte we ook nog, op aanraden van Coen en Saskia, voor onze eerste echte Mexicaanse lunch bij een Taquiria die lekkere vistaco’s had. Hierdoor konden we de stop die we in gedachte hadden niet bereiken en vonden we een camping aan de kust. Toen we bijna bij de camping waren stuitte we echter op een grote groep mannen die de weg naar de camping blokkeerde. En zoals we al zeiden wisten we nog niet goed hoe veilig het hier in Mexico is en was vooral Lon totaal niet op haar gemak. Maar er kwam meteen een meneer naar onze auto gelopen die ons een box gaf, wat de spanning meteen een heel stuk weg nam. Hij gaf aan de camping niet open was door de eerdere orkaan die over Baja was getrokken. Of in ieder geval dat dachten we, want hij sprak alleen maar Spaans en ons Spaans is nog niet op een super hoog niveau haha. Gelukkig was er een stukje terug ook een camping aan het strand en konden we hier wel terecht. Hier genoten we van een mooie zonsondergang. De volgende ochtend maakte we nog gebruik van de koelte van de ochtend om een stuk over het strand hard te lopen en kletste we nog een tijdje met een Duits gezinnetje die met hun 4 maanden oude baby ook op weg zijn naar het Zuiden. Waarna we op weg gingen naar onze eindbestemming van gister, Cactusland.

Dit was ook weer een tip van Coen en Saskia. Ze hebben net 5 maanden met hun Nederlandse camper door Mexico gereisd en hadden een uitgebreide reisroute voor ons gemaakt. Cactusland was een wildkampeerplek in de middle of nowhere. Tussen het noorden van Baja en het zuiden zit een heel groot stuk niks. Hier is eigenlijk alleen woestijn met enorme cactussen. En als ik zeg enorme dan bedoel ik ook echt enorme cactussen. Deze zijn stuk voor stuk meer dan 500 jaar oud en het is echt zo’n enorm indrukwekkend gezicht. Helaas werd ons genot op deze plek wel iets verpest door de enorme hoeveelheid sandflies die constant rond ons hoofd zoemde. Vooral mij, Jap, prikte ze enorm vaak en ik reageerde die ook enorm op waardoor ik hele grote bulten op mijn benen, borst en rug kreeg. Maar toch kon dit de pret van deze mooie plek niet bederven.

Onze volgende stop op weg naar het zuiden was Bahia de Los Angeles. Een dorp aan het einde van een 70 km lange weg en dus ook weer in de middle of nowhere. De weg er naar toe had flink te leiden gehad onder de orkaan omdat deze op het zand was gebouwd en door het hele water er stukken uit de weg waren geslagen door het wegspoelen van het zand. Gelukkig duurt het repareren van zo’n weg hier niet zo lang als in Nederland want ze storten gewoon wat grind in de weggeslagen stukken en rijden maar weer. De camping die we hadden gevonden lag weer op het strand en we hadden zelf een eigenlijk Palapa (een soort pergola) om ons schaduw te geven. In ons enthousiasme hadden we meteen 2 nachten geboekt, wat misschien een beetje een vergissing was. Want toen we er allemaal gesetteld waren hadden we geen idee wat we moesten doen. Het water was redelijk ruig, heel erg murky en niet super uitnodigend. Het was enorm heet waardoor je ook niet even lekker ging wandelen en in de nachten zweette we ons bed uit. We zaten dus vooral in de schaduw te lezen of maakte gebruik van het internet in het restaurantje waar er airco was. Een ochtend gingen we ook nog even een stukje wandelen omdat de temperatuur nog redelijk aangenaam was. Maar we hadden ons totaal niet voorbereid op de wandeling die we uiteindelijk maakte. We hadden allebei blote voeten, geen drink water en geen zonnebrand. Tijdens het wandelen over het strand bedachten we dat het leuk zou zijn om even naar het dorpje te lopen. Maar we hadden totaal verkeerd ingeschat hier ver dit was. En toen eenmaal de zon achter de wolken vandaan kwam werd het echt bloed heet. Het zand was binnen no-time bloedje heet en we waren allebei bang dat onze voetzolen zouden verbranden. Gelukkig waren er onderweg genoeg huizen dus als het echt nodig zou zijn konden we hulp vragen. Maar we voelde allebei dat dit wel echt heel dom was. We hadden in Amerika zo vaak bordjes gezien waarop stond hitte dood en dat konden we ons niet echt helemaal voorstellen. Als je een verkeerde inschatting maakt kan het zo maar zijn dat je niet meer levend terug komt. Gelukkig was dat voor ons nu niet het geval en bereikte we levend en wel Bob weer op de camping, maar wij hadden ons lesje geleerd.

We merken goed dat het hier in Baja California laag seizoen is, we komen maar weinig andere reizigers tegen en de meeste plaatsen zijn volledig uitgestorven. Veel plaatsen die we tegen kwamen op onze tocht naar het zuiden zijn heel druk tijdens het walvis seizoen maar dat begint pas in December. Plaatsen die we bezochten waren San Ignacio, een heel klein dorpje met een mooi plein en kerkje, Loreto, een wat grotere plaats dat normaal gesproken super toeristisch is en waar nu alles gesloten was. Maar dat het rustig is heeft ook zeker zijn voordelen, zoals bij Bahia Concepcion. Dit is een stuk kust met prachtige stranden. We kozen twee prachtige stranden uit om een aantal dagen op de kamperen. Bij de eerste ontmoette we een gezinnetje uit Quebec en een super schattig hondje die we Bob noemde. Hij ging altijd gezellig met ons mee zwemmen in het water en als we in ons bandje dreven probeer hij er gezellig bij de komen op de band. Het was echt super leuk. Maar bij het proberen op het bandje te klimmen kraste het hondje Lon waardoor we het toch meteen wat minder leuk vinden. Rabius is hier in Mexico een groot probleem bij handen en ondanks dat dit hondje een halsband om had kan je er niet altijd vanuit gaan dat ze gevaccineerd zijn tegen Rabius. Wij zijn wel gevaccineerd tegen Rabius maar dan moet je nog steeds een vaccinatie halen mocht er kans zijn op besmetting. Omdat Lon haar huid duidelijk was kapot was wilde we toch echt even checken wanneer je nu Rabius kan krijgen en hoe dit van hond naar mens wordt overgebracht. Gelukkig kan dit alleen via speeksel worden afgebracht en was de kras in het water gebeurd waardoor we de kans dat er nog speeksel op de poot van de hond zat heel klein achten en we geen actie hoefde te ondernemen. Maar we waren meteen weer gewaarschuwd en kijken voortaan toch beter uit met de honden die hier rondlopen, hoe schattig ze ook zijn. Ons tweede strand in Bahia Concepcion was zelf nog mooier waardoor we hier twee dagen zijn blijven hangen. Het water was super vlak en de omgeving intens mooi. We dreven in ons bandje en genoten van dit heerlijke strand. We beginnen onze draai al wat meer te vinden, je moet je vooral niet te druk maken en altijd in de buurt van water zijn om lekker te kunnen afkoelen.

Wij drijven nog even verder, tot de volgende.

Heel veel liefs,

Jap en Lon

Menu van de week

Maandag	Noodles met pindakaas prutje
Dinsdag	Restje Noodles
Woensdag	Minestrone Soep
Donderdag	Taco menu (restaurant)
Vrijdag	Restje Minestrone soep
Zaterdag	Gnocchi
Zondag	Gebakken Aardappels met zelfgemaakte vegaburger