The Update #36 - Facelift - Mr and Mrs Travel

Zoals we de vorige keer al verklapte: de baas was van huis dus de muizen dansen op tafel. Amanda was een lang weekend terug naar Duitsland dus wij hadden het rijk voor ons alleen. Doordat Jap en ik al even de “leiding” hadden over de workawayers veranderde er niet heel veel meer. Maar toch was het een grappig gevoel. We kregen veel projecten die al langer liepen af, wat voor Amanda leuk thuiskomen was. We hadden het huidige en zeer inefficiënte compost systeem een facelift gegeven en afdakjes gemaakt aan het huis, daarnaast was er een wisseling in het appartement dus moeten we de oude gast uitzwaaien, de nieuwe verwelkomen en zorgen dat het appartement er weer helemaal klaar voor was. En omdat dit allemaal zo goed en soepel verlopen was gaf Amanda ons een extravrije dag cadeau.

Samen met Eva zijn we een aantal weken terug gaan eten bij een heerlijk vis restaurant. Sinds we daar zijn geweest hebben we het er steeds over, hoe lekker het daar was. We wilde uittesten of het restaurant echt zo lekker was als dat we herinnerde of dat het Eva’s gezelschap was of misschien wel het feit dat ze ons trakteerde… Enzio en Rianne waren natuurlijk ook supernieuwsgierig naar dit restaurant en gingen gezellig mee. En of het kwam doordat we alweer in goed gezelschap waren of omdat het restaurant echt goed was (betalen moesten we dit keer wel.. Helaas..) dat weten we eigenlijk nog steeds niet maar dat het lekker en gezellig was, staat vast. We sliepen weer op de parkeerplaats van het restaurant, speelde nog een spelletje in de bus en ontspande op het heerlijke strand bij het restaurant.

De volgende ochtend maakte we individueel van elkaar plannen om ’s avonds weer bij elkaar aan te sluiten. Jap en ik maakte een heerlijke wandeling door het bos, lekker vanaf het strand de bergen in. Het was heerlijk in het bos en vooral in het begin bleven we het maar hebben over Zweden en onze herinneringen van daar. Maar ook juist daardoor hadden we het automatisch over onze komende reisplannen. Doordat de corona situatie weer ernstig instabiel is en ons plan om naar Marokko te gaan nu ook in duigen lijkt te vallen gingen we weer samen terug naar de “tekentafel”. Want wat gaan we doen als we niet naar Marokko kunnen? Het plan was namelijk om tot eind februari op de Canarische eilanden te blijven, dan nog 4-6 weken naar Marokko en dan naar huis om ons daar klaar te maken voor de verscheping. Maar als we niet naar Marokko kunnen, wat dan? We zijn allebei een beetje moe van het maken van backup plannen. We kwamen al snel tot de conclusie dat als we niet naar Marokko kunnen maar wel naar Cananda, dat we dan gewoon eerder de oversteek maken. Dan maar wat eerder maar wel eindelijk onze eerste keus. En ja we horen jullie jezelf afvragen: “maar wat als Canada dan weer dicht is?” Geen idee…

Buiten de goede plannen die we weer maakte genoten we ontzettend van de wandeling. We lunchte in de bus op de parkeerplaats en reden naar Garachico om daar op het terras wat te drinken met Enzio en Rianne en wat souvenirwinkeltjes af te struinen. Daarna reden we door naar onze slaapplek in Buenavista del norte. Daar stond een Duitse camper op de parkeerplaats die letterlijk alles uit zijn camper had en alles overdreven erg aan het schoonmaken waren. We vroegen wat er aan de hand was: vlooien… Oei… Ze hadden hun bus verhuurd en terug gekregen vol met vlooien…. Wij wandelde wat langs de kust, genoten van het uitzicht en maakte lekker Vietnamese springrolls voor het avondeten en speelde natuurlijk nog een spelletje. We hadden al eerder geslapen op deze camperplaats en toen al ontdekte we dat er heerlijke rockpools waren 2 stappen verwijderd van waar we sliepen. Dus we rolde de volgende morgen uit bed, direct deze rockpools in. De golven waren echt mega hoog en knalde steeds met een groot kabaal en water gespetter tegen de rotsen aan wat het nog dat beetje extra jeu gaf. Toen we er net in waren zeiden we tegen elkaar dat we er de hele dag niet meer uit zouden gaan, maar helaas verstopte de zon zich en kregen we het daardoor koud. Het kwartet splitste zich daarna weer op, natuurlijk om elkaar ’s avonds weer op te zoeken. Jap en ik gingen lunchen bij Tierra, een vegetarisch lunchtentje en gingen daarna op onderzoek voor een facelift voor bob. We wilde onderzoeken of het betaalbaar zou zijn om de onderste helft van Bob een ander kleurtje te geven. Op internet hadden we gevonden dat je dat met soort van graffiti spuitbussen, maar speciaal met autolak, kan doen. Dit leek ons super leuk. We gingen eerst naar een garage die gespecialiseerd is in het bespuiten van auto’s en vroegen wat het zou kosten als zij het voor ons zouden doen, dit zou 700 euro, niet te duur maar zeker boven budget. Toen reden we door naar een winkel die gespecialiseerd waren om het zelf te doen. Het was erg moeilijk om met ze te communiceren maar we kwamen tot de conclusie dat ze het afraden het zelf te doen zonder ervaring en alsnog zou het beginnen bij 200 euro. Ook toen we daar waren, keken we elkaar aan en schudde toch maar ons bolletje naar elkaar. Nope, als het gebeurt dan moet Bob er wel mooier van worden. En hieraan twijfelde we teveel of dat zou lukken en het is net te duur en te permanent om het maar even uit te proberen. Wel kochten we nog spullen om Bob in ieder geval een beetje in de watten te leggen… nieuwe motorolie. Hoe dat afloopt is iets voor een volgend verhaal.