De update #11 - Naar huis

Wat een titel hea. Ons verhaal is één dag ‘te laat’ omdat we de afgelopen dagen non-stop gereden hebben en ik word wagenziek als ik naar een beeldscherm probeer te kijken tijdens het rijden. Hopelijk gaat dit niet zo zijn op de boot, want dat is waar wij ons op dit moment op begeven. Voor de duidelijkheid, ja we gaan naar huis maar gelukkig om goede redenen, er is niets ergs aan de hand. En ook niet heel onbelangrijk, we gaan TIJDELIJK naar huis. Lees vooral snel door om erachter te waarom we ineens zo’n haast hebben om naar Nederland te gaan. En om er achter te komen wat onze plannen zijn, als we die al hebben.. Hou je vast, het voelt als een achtbaan, tenminste voor ons, op sommige momenten.

Dus.. We waren gebleven in Ritsem, heel ver noordelijk in Zweden, boven de poolcirkel. Toen we wakker werden in Ritsem hebben we eerst nog even genoten van het uitzicht. Maar daarna gingen we op weg richting Muddos NP, vandaag zou in het teken staan van de voorbereidingen van onze meerdaagse wandeling daar. Onderweg was er nog een waterval waar we naar toe konden wandelen en omdat we weinig beweging zouden krijgen met al het auto rijden was dit een lekker uitje. Het laatste stuk naar de waterval was echt klauteren over de rotsen, maar toen kwamen we bij de waterval en woow. Wat een kracht weer en je kon heel dichtbij komen. Het was ook heel bijzonder met op de achtergrond de mooie besneeuwde bergen en het hele meer werd geleegd door deze waterval. We hebben echt een hele tijd zitten kijken. Daarna was het lunchen en door kachelen naar het NP. Hier wilde de volgende dag beginnen aan een drie daagse wandeling van 44 km. We hadden er allebei helemaal zin in. Zoals we vorige week al zeiden, het zou niet in de bergen zijn maar we zouden als het goed is door een prachtig oerbos lopen en meerdere watervallen tegenkomen. Dus eenmaal op de parkeerplaats van het NP gingen we lekker onze tassen inpakken en bakte ik een bananenbrood voor onderweg. Ondertussen kwamen een NL stel, Noor & Rick met hun zoontje Vic, aangereden. Hier hadden we al een paar keer mee gechat via insta. We hebben met hun de hele avond gezellig zitten kletsen. Maar niet te laat naar bed want we moesten natuurlijk fit zijn voor onze wandeling. We hadden van de mensen die terugkwamen van de wandeling gehoord dat het niet een zware wandeling zou zijn omdat het voornamelijk vlak zou zijn. Maar lopen met de rugzakken vol met onze kampeerspullen, inclusief tent, en over een lange afstand is natuurlijk, of naja voor ons in ieder geval, een uitdaging.

De volgende dag begon de dag echter erg regenachtig, in de middag zou het opklaren dus we besloten daarom om eerst nog even lekker in de camper te chillen. Rond de middag zou de regen minder worden en als we kunnen kiezen dan lopen we liever niet in de regen. En omdat het toch niet donker wordt hier is het ook niet erg om laat op de slaapplek aan te komen. Na afscheid te hebben genomen van Noor, Rick en Vic en nog even geluncht te hebben was het echt tijd om onze tassen op onze rug te hijsen en op weg te gaan. We hadden het plan om 16 km te lopen vandaag dus we hadden nog wel even wandelen in het vooruitzicht. En natuurlijk zoals dat gaat is het na 10 minuten, “J: Hey Lon hebben we het gas wel dichtgedraaid? L: Uhm nee volgens mij niet.” Jap toch weer terug om dat toch nog even te doen maar toen konden we echt op weg. De wandeling liep door een heel oud bos was erg groen met allemaal mos en opgegeven moment konden we ook mooi een ravijn in kijken waar een rivier liep. Na 2 uur kwamen we aan bij een mooie waterval waar we even rust wilde nemen. We hadden onderweg al wel gemerkt dat er af en toe wat muggen waren maar als je wandelt heb je daar toch wat minder last van. Maar toen we stil stonden merkte we goed dat er toch aardig wat muggen waren zucht... Maar iedereen had ons gewaarschuwd dat er veel muggen zouden zijn in het noorden dus we waren hier goed op voorbereid… dachten we… We hadden liters deet bij, onze fancy hiking broeken die ons ook zouden helpen beschermen tegen die muggen en we hadden de hangmat meegenomen met het nieuwe muggennet voor als we even muggenvrij ergens wilde zitten. Dat wilde we wel dus gingen we de hangmat even ophangen tussen twee bomen zodat we heerlijk zonder muggen even bij konden komen. We hadden allebei best wel onderschat hoe zwaar het ook alweer was om met een backpack met al je kampeerspullen te wandelen. We voelde allebei de beentjes al wel maar we hadden nog zeker 10 km voor de boeg. Na wat uitgerust te zijn en van het uitzicht te hebben genoten, er was namelijk een prachtig hoge waterval, gingen op weg naar de eerste hut die we tegen zouden komen. Deze lag ongeveer op de helft van onze geplande afstand. Hoe dichterbij we bij de hut kwamen hoe meer muggen er om onze hoofden begonnen te zoomen. Je was continue bezig om ze zoveel mogelijk van je lijf te houden. Ik liep de hele tijd met mijn capuchon op maar Jap trok dat niet omdat het daar eigenlijk veel te warm voor was. Toen wij bij de hut waren besloten we snel door te lopen om niet stil te hoeven staan en dus een nog grotere prooi voor de muggen te worden. Helaas bleven de muggen ons teisteren en begon Jap het mentaal echt heel zwaar te vinden om niet continue met die muggen bezig te zijn. Na nog een half uur tot een uur verder lopen bedacht ik mij ineens dat we dit voor de lol doen en dat er eigenlijk geen lol aan was op deze manier. We hadden geen aandacht meer over om nog gezellig met elkaar te kletsen, we waren pas op de helft, het was eigenlijk niet echt goed mogelijk van de omgeving genieten en we liepen richting moerasgebied waar het waarschijnlijk niet heel veel beter zou worden. Dus ik zei tegen Jap: “Moeten we niet gewoon omdraaien, bij de hut onze tent op zetten en morgen beslissen wat we doen, de kleinere route lopen of teruggaan. Want als we nu doorzetten dan zitten we er meteen nog een extra twee dagen aan vast want dan zijn we zo ver al het park in dat je niet meer even omdraait, nu kan het nog.” Jap wist niet hoe snel hij om moest draaien en we hadden snel besloten bij de hut te kamperen. Hier konden we even naar binnen om van de muggen te ontsnappen. Terug bij de hut gingen we meteen aan de slag. Ik ging de tent op proberen te zetten en Jap ging houthakken om een vuurtje te maken tegen de muggen. Of naja we deden daar allebei een hele dappere poging toe. Logischerwijs was het vrijwel onmogelijk om ons te concentreren op het maken van een vuurtje, een taakje waar je vaak in ieder geval een aantal minuten vaak even geduld voor moet hebben. We hoopte echter dat het vuurtje ons wat rust zou geven van de muggen. Eigenlijk hadden we het van een afstandje moeten filmen. Het moet er vast hilarisch hebben uitgezien hoe wij probeerde te blijven lopen terwijl onze taken uitvoerde en ondertussen om ons heen maaien om een poging te doen de muggen van ons af te houden. Op het moment zelf was het echter niet zo heel grappig. We werden binnen een paar minuten allebei helemaal gek. Zoveel muggen zwermde er om je heen, we hebben allebei echt nog nooit zoveel muggen bij elkaar gezien. Het zag echt zwart om ons heen en zodra je 1 milliseconde stil stond zaten ze meteen overal op je. Het was echt niet normaal. Dus we besloten naar ons idee het enige logische, we gingen terug. Wat een Epic Failure. Het voelde echt als een verloren wedstrijd en falen. Maar de muggen hadden ons totaal ingemaakt en we moesten ons overgeven. We aten nog even ons avond eten in de hut, die redelijk muggen vrij was. En gingen op weg terug. Het was een hele zware terug weg. De muggen waren er natuurlijk nog steeds en onze rugzakken voelde met elke stap zwaarder. Maar 2.30 uur later waren weer terug bij Bob. We waren helemaal gesloopt, zowel fysiek als mentaal, niet heel gek, onze telefoon gaf aan dat we die dag 24 km gelopen hadden met 10-15 kilo extra op onze ruggen. We hadden allebei beurse plekken van onze tas en vermoeide benen en zaten onder de muggen bulten. Jasper heeft er gemakkelijk 50 alleen al op zijn hoofd. En die muggenproof broek heeft voor een deel goed zijn werk gedaan, maar de muggen hadden op mijn billen duidelijk twee zwakke plekken gevonden. Wat een tocht! We waren allebei erg teleurgesteld, we hadden er veel zin in gehad. Maar uiteindelijk moet je er toch ook plezier in hebben en doe je het niet alleen om te kunnen zeggen dat je 44 km hebt gewandeld. Maar we hebben elkaar er doorheen gesleept en zoveel mogelijk geprobeerd om van de mooie omgeving te genieten. We dronken een wel verdiende borrel en daarna snel naar bed om de volgende dag weer opgewekt verder te gaan!

We vonden dat we lekker konden uitslapen na die lange tocht van gister. We deden dus rustig aan voordat we richting het noorden zouden gaan rijden. De volgende stop op ons programma was Kiruna. Dit is een mijnwerkersdorp waar ze achter gekomen zijn dat het in de mijn dreigt te zakken! Ze zijn daarom nu bezig om het hele dorpje 3 km te verplaatsen, gefinancierd door het mijnbouwbedrijf. Het was 3.30 uur hiernaartoe rijden dus het was een flinke zit. Het moet allemaal in 2033 ofzo klaar zijn dus het was goed te zien dat ze druk bezig waren. Er werd echt overal om de stad gewerkt. We wilde even lekker wat eten in het dorpje en vonden een leuke plek om wat te eten en gezellig even te zitten. Eenmaal op onze slaapplek leek het in eerste instantie echt heerlijk weer, het zonnetje scheen heerlijk. Maar al snel werd het kouder doordat de wind flink op stak. Eigenlijk ook alleen maar positief want wind betekent geen muggen! Maar omdat het toch wel wat fris was wilde we een vuurtje maken om onszelf een beetje warm te krijgen. Helaas was het door die harde wind ook een uitdaging het vuur aan te krijgen, we werkte al onze lucifers erdoorheen in de poging het aan te krijgen. Maar uiteindelijk met de eerste lucifer van mensen die een paar 100 meter verderop stonden lukte het wel. Echter toen het vuurtje lekker branden lieten we het helaas ook weer snel uitgaan. Het vuurtje kreeg door die wind heel veel zuurstof en werd daardoor vrij snel een heel groot vuurtje en de vonkjes vlogen in het rond. Om dus een bosbrand te voorkomen leek het ons niet heel slim het aan te houden. Hahah, we hadden het er wel warm van gekregen door alle inspanning. Hahah, missie geslaagd dus maar wel maar met een kort termijneffect. Helaas moesten we dus toch maar naar binnen verhuizen, want we hadden al alle mogelijk lagen kleding aan die we aan konden hebben. We lieten het dus snel uitgaan en zijn naar binnen verhuist. De rest van de avond hebben we nog lekker pannenkoeken gegeten en spelletjes gespeeld. We waren weer even opgeladen voor de komende dagen en wat bijgekomen van al die muggen.

Ik had het in het begin over een achtbaan, nou hier komt die. Pffffffff wat een dag, het was me er eentje. Maar laat ik bij het begin beginnen. Toen we wakker werden en rustig aan het opstarten waren realiseerde we ons dat het vanaf vandaag mogelijk zou moeten zijn om een Janssen vaccinatie afspraak te maken. Na wat speuren op internet kwam jap erachter dat er een speciaal nummer hiervoor beschikbaar zou komen. Maar de vraag was natuurlijk welke dan. Na wat verder speuren vond hij het nummer en dat het om 10.00 uur bereikbaar zou zijn, het was 10.15 dus ik ging snel bellen. Maar alle lijnen waren al bezet en er was bijna geen doorkomen aan. Na 10 min kwamen we er doorheen dachten we maar vertelde het automatische bandje ons dat er al geen vaccins meer beschikbaar waren en dat we via de media zouden horen wanneer er weer nieuwe beschikbaar zouden komen. Wat?! Nu al op? We hadden verwacht dat er veel mensen interesse in zouden hebben gerelateerd aan de mogelijkheid om op vakantie te gaan, maar dit hadden we echt totaal niet verwacht, we rekende erop dat Jap het Janssen vaccin kon krijgen en we snel weer door konden met de reis. Maar nu leek dit dus niet meer te kunnen. Pff oké wat nu. Wat ga we doen?? We waren allebei echt even helemaal verslagen. We besloot dan maar te kijken of hij zo snel mogelijk een afspraak kon maken voor een andere vaccinatie. Dit zou betekenen dat we 5 weken in NL moesten overbruggen maar die vaccinatie leek wel echt nodig om verder te kunnen, landen als Noorwegen lijken als eis te gaan stellen dat je het land alleen binnenkomt als je gevaccineerd bent en ook om bijvoorbeeld Amerika binnen te komen zal dit gegarandeerd een eis zijn. Na van allerlei postcodes te hebben ingevoerd vonden we de data 30 juni en 04 augustus. Die data waren nog een soort van oké, dan konden we misschien toch nog half augustus richting Canada of Amerika als de grenzen open gingen, als.... maar dat betekent dus dat we over een week al in NL moeten zijn en dus onze workaway waar we erg naar uitkeken niet door zou kunnen gaan… Maar oké het is dan maar zo we hadden allebei het gevoel dat die vaccinatie voorrang moest krijgen en nu hebben we in ieder geval de zekerheid dat hij gevaccineerd gaat worden. Verschillende opties kwamen al voorbij voor in de 5 weken tussen de vaccins, voor 4 weken naar IJsland, workaway in NL, workaway in Italië. We gingen ervoor, hoe erg we ook baalde van deze tot situatie, het was niet anders. Ik boekte de boot terug en we maakte plannen voor de laatste dagen. Toen stond Jap op het punt om de workaway af te bellen toen ik een berichtje stuurde naar Iquana.Panamericana oftewel Koen en Saskia, die ook de panamericana willen reizen en die we al een paar keer ontmoet hebben in Utrecht. Zij stuurde ons namelijk een berichtje dat ze aan de telefoon hingen en een afspraak aan het maken waren voor het Janssen vaccin… Huh? Die waren toch allemaal op? Maarja als zij het kunnen dan moeten wij het ook kunnen. Oké snel weer bellen. Twee telefoons tegelijk en maar proberen er doorheen te komen. Na 60 keer bellen kwamen we er doorheen en stonden in de wacht. Toen Jap eenmaal met iemand in gesprek was ging alles soepel tot we bij het moment kwamen om daadwerkelijk een afspraak te maken toen werd de lijn ineens stil. Halo? Halo? Geen gehoor en vol bereik daar kon het niet aanliggen. Wat is dit nu weer.... halo? Geen gehoor. Oké ophangen en opnieuw proberen er zat niets anders op. We voelde echt de druk om snel onze slag te slaan, er zijn weinig vaccins en vanmorgen hadden we al de indruk gekregen dat het op was dus... Nog een keer door de molen weer heeel vaak bellen maar steeds waren de lijnen overbelast… Naja we kunnen het verhaal heel lang maken maar uiteindelijk waren we er weer doorheen alleen verbrak de verbinding na 20 min in de wacht. Ligt het dan toch aan de verbinding, ik had dit al een aantal keer gezegd maar volgens Jap leek de verbinding iedere keer voldoende ook al kraakte de lijn wel flink bij het wacht muziekje. Maargoed toch maar voor de zekerheid, snel alles in de auto gegooid en naar de ‘bewoonde wereld’ gereden voor meer bereik. Ondertussen was Jap alweer in de wacht rij beland en na 20 min krijg hij eindelijk weer iemand aan de lijn....en je raad het misschien wel....dit keer lukte het. Jap heeft hopelijk dit keer geleerd dat hij een hele boel stress kan besparen als hij gewoon naar mij luistert, toch schatje? Maargoed, 30 juni kan hij zijn Janssen vaccinatie krijgen en kunnen we daarna weer plannen maken, SUPER FIJN. Pffff man wat een stressvolle ochtend. Het was nog niet helemaal over want we moesten nog met John van de Workaway bellen om uit te leggen waarom we toch niet konden komen. We waren echt verdrietig dat het niet kon maar dit moest echt even voorgaan en gelukkig was Johm heel erg begripvol voor onze situatie. De rest van de dag hebben we bijgekomen en hebben we even lekker onze frustratie eruit gesport en heeft Jap nog een dip genomen in het water. We kunnen nu weer vooruitkijken. We hebben een plan en over een week zijn we in NL. Nu nog even genieten van de omgeving hier. We hebben ‘s avonds even boodschappen gedaan en zijn doorgereden naar Abisko waar we morgen en overmorgen nog even gaan wandelen.

We sliepen op echt een mooie plek in Abisko NP met een mooi uitzicht op de besneeuwde bergen. We wilde vandaag een aantal wandelingen doen en met als kers op de taart de stoeltje lift naar boven op de berg om daar naar de middernachtzon te gaan kijken. Als eerste wilde we nog wat informatie krijgen bij het Naturum, maar helaas, dicht. Toch nog maar even checken of de stoeltjeslift nu wel echt open was en vooral of het ‘s avonds ook open zou zijn. En gelukkig was dit zo, het plan is om om 22.00 uur naar boven te gaan en naar de top van de berg te lopen en dan rond 01:00 uur weer naar beneden. Nu nog hopen op goed weer want de voorspelling was bewolking. We zullen zien. Maar goed dat was ’s avonds pas. Nu was het weer prima en liepen we een korte wandelingen langs een ravijn met een aantal watervallen en stroomversnellingen. Ze hadden hier een tunnel gemaakt voor het water waar het water hard doorheen stroomde. Het zag eruit alsof het een goede waterglijbaan attractie zou zijn hahah maar er gingen helaas geen bandjes doorheen. Daarna was het even lunchen en op naar de volgende wandeling. Deze rondwandeling was niet heel bijzonder, maar we hebben lekker gekletst en rondgeslenterd. Hierna zijn we teruggereden naar de camperplek en hebben lekker wat filmpjes gekeken en wat dingen op de computer gedaan. Helaas leek de voorspelling uit te komen en verdween de zon steeds verder achter de wolken. Op deze manier zouden we weinig van de middernachtzon kunnen zien. We besloten het uit te stellen tot morgen dan zou het ook nog wel bewolk zijn maar was de voorspelling wolken en zon en niet alleen bewolkt. Nog 1 kans om dit speciale schouwspel te zien, een zon die niet ondergaat. Echt heel gek.

We hadden voor vandaag eigenlijk weinig op de planning staan. Het is onze laatste echte dag in Zweden voor we naar NL gaan rijden. Het enige wat we wilde doen nog hier was de middernachtzon zien en of dat zou lukken dat was nog even de vraag. De voorspellingen waren redelijk maar het regende nu en was best wel bewolkt. We moeten maar duimen! Na het ontbijt en een rustige ochtend gingen we toch nog even langs het informatiecentrum om te kijken of er nog een leuke wandeling was die we echt moesten doen. Helaas werden we niet echt geïnspireerd door de mogelijke wandelingen en besloten we gewoon terug te gaan naar onze camperplek en hier te chillen tot we rond 22.00 uur de lift zouden nemen. We hebben vooral wat dingen uitgezocht voor als we in NL zijn en ook gekeken wat we daarna willen doen. Ik zal aan het eind van het verhaal een beknopte samenvatting geven van waar die plannen allemaal naartoe vliegen. En om eerlijk te zijn, zijn het alleen nog maar losse ideeën, maar veel meer als ideeën zijn het niet. We hebben eigenlijk nog geen idee wat we gaan doen.

Na het avond eten, heerlijk zelfgemaakte pasta, maakte we ons klaar voor de kabelbaan de berg op. Heel even waren we nog bang dat hij dicht zou zijn voor midsommar maar gelukkig hij was open. Het was ook wel echt leuk om de middagnachtzon te gaan bekijken op midsommar. De viering van de middernachtzon en ook een beetje voor de vruchtbaarheid. Het weer was overwegend bewolkt maar er waren zeker ook blauwe stukken dus hopelijk.... Het was echt een heel klein tweepersoons stoeltjesliftje naar boven. En, iets wat we allebei totaal niet verwachte, scheet Jap echt 7 kleuren. Man hij vond het echt heel eng, terwijl normaal gesproken ik degene ben die dingen eng vindt. En ik kon het niet helpen maar ik moest in het begin echt een beetje om Jap lachen en het feit dat hij bang was en ik niet. Maar ik begreep zijn gevoel wel, hij had de camera tas vol met al onze camera spullen op zijn schoot, en door de balk van het liftje moest hij die aan de ‘verkeerde kant’ houden en had hij steeds het gevoel dat hij het zou kunnen laten vallen. Ook had hij allemaal waardevolle spullen in de steekzakken van zijn broek wat daar nog een extra dimensie aan gaf. Maar na even gegiecheld te hebben om deze zeldzame gebeurtenis merkte is dat hij echt bang was en heb ik hem geprobeerd er zo goed mogelijk doorheen te helpen, zoals hij dat normaal gesproken voor mij doet. Niet te min voelde het alsof de weg omhoog echt heel lang duurde, het duurde 20 min... ook omdat het hard waaide en het -1 graden Celsius was. Eenmaal boven kon Jap weer opgelucht ademhalen en zijn verkrampte handen die de tas echt in een ijzeren greep hadden gehouden weer ontspannen en opwarmen. De lucht was echt al heel mooi gekleurd, de zon scheen heel mooi op de wolken, alleen konden we de zon zelf helaas niet zien, die zat nog verstopt achter de top van de berg. Het zou ongeveer een uurtje klimmen zijn naar boven. Onderweg naar de top genoten we allebei echt volop van de omgeving. Het is echt heel raar om aan een wandeling te beginnen om 22.30 uur ‘s avonds en dat het dan ook zo licht is nog. Helemaal boven was de top bedekt met wolken waardoor er weinig uitzicht was en die zon was helemaal niet te zien. Gelukkig braken de wolken af en toe open zodat we wel echt prachtige uitzichten op het meer en de omliggende bergen hadden. We zijn ongeveer een uurtje bovengebleven waarbij we zo nu en dan een mooi uitzicht hadden. Ondertussen was het al 00.00 uur terwijl je je dat echt niet voor kon stellen. Maar we gingen toch maar op weg naar beneden. We waren allebei heel blij met de warme kleren die we hadden aangetrokken want zelfs onder het lopen was het af en toe echt koud door de wind. Voor in de stoeltjes lift had ik bedacht dat we de tas nu beter konden proberen tussen ons in te zetten, zat misschien niet heel comfortabel maar gaf Jap gelukkig weer de rust in zijn bol die hij nodig had om lekker van het uitzicht te kunnen genieten onderweg naar beneden. Het uitzicht was prachtig. Het is hier echt een oneindige zonsondergang, waar je normaal gesproken blij mag zijn met 30 minuten mooi gekleurde wolken en een prachtige rode gloed is dit hier uren. Eenmaal beneden maakte we ons klaar om nog een stuk te gaan rijden. We hadden ‘s middags nog 2 uurtjes geslapen en doordat het nog licht was waren we allebei helemaal niet moe. We gingen 1.30 uur rijden en daarna op een plekje waar we eerder geslapen hadden even een pitstop maken voor nog een paar uurtjes slaap. Onderweg was de zon begonnen aan zijn opkomst rond 2.00 uur en spotte ik de ene vos na de andere! Eentje zelfs van heel dichtbij met een prooi in zijn bek echt vet. Ze waren ook steeds weer vliegensvlug weg dus een foto hebben we helaas niet kunnen maken. Je hebt het vast al gemerkt maar wild spotten is echt onze hobby!

Deze rit was het begin van drie dagen onderweg zijn. Het liet ons weer even realiseren hoe ontzettend groot en vooral lang Zweden is. We hebben de afgelopen dagen wel 1900 km gereden! In totaal is het 2600 km voor we thuis zijn. Straks zijn we in Nederland en woensdag is Jap ook gevaccineerd. Het zal raar zijn om in NL te zijn zonder naar ons eigen huis te kunnen, het wordt gewoon echt even een kort bezoekje waarin we het heel fijn vinden om familie en vrienden te zien. Maar gelukkig hebben we het vooruitzicht dat we ook snel weer verder gaan want we zijn er nog lang niet klaar mee.

Maar over dat vooruitzicht gesproken.. We hebben een paar opties waarbij onze focus nog steeds erg gericht is op de panamericana. We hebben echter een beetje uit ons hoofd gezet dat we in canada zullen gaan beginnen. Canada geeft nu aan open te gaan op het moment dat 75% van de Canadese volledig gevaccineerd zijn, ze zitten op dit moment op 20%. Die hebben dus nog wel even te gaan. Echter zijn Amerikanen al in staat om naar Europa te reizen! Amerika laat echter nog geen Europeanen binnen. Dit voelt een beetje oneerlijk en daar zijn andere, lees luchtvaart bedrijven en Europese diplomaten, het gelukkig met ons eens, Amerika wordt onder druk gezet om hun grenzen ook voor Europeanen te openen. Dus het voelt als een kwestie van weken i.p.v. maanden voor dit moet kunnen. In eerste instantie wilde we graag naar IJsland. Echter zien we ook, mede hierdoor daarvan af. De boottickets voor de ferry met de camper zijn erg prijzig, zo rond de 3000 euro voor heen en terug. Dit zouden we er mogelijk voor over hebben maar alleen als we ons er volledig toe kunnen binden om daar 6-8 weken te blijven. En nu merken we gewoon dat we flexibel willen kunnen blijven, en naar IJsland gaan voelt niet flexibel genoeg. Een ander idee was om in Italië een workaway te doen. Even een hele andere omgeving, we houden van afwisseling, en het idee van vrijwel gegarandeerd lekker weer. We merken dat we daar allebei heel veel zin in hebben. Echter, bij een workaway heb je ook die commitment, en echt het idee alleen al dat we naar Amerika kunnen laat zo veel kriebels vrij in onze buik dat we ook voelen dat als het eenmaal kan we niet op een workaway plek willen zijn. Dus misschien dan maar gewoon op vakantie in Italië voor een aantal weken? Maar hier twijfelen we over omdat in Europa de zomervakanties eraan komen en het daardoor duur en druk zal zijn.. Dat past dan toch ook weer niet.. Een heel ander plan is om een heel stuk terug te rijden en Noorwegen in te gaan. Noorwegen is nu nog niet open maar zal hoogstwaarschijnlijk heel snel opengaan voor mensen die gevaccineerd zijn. Hier kunnen we weer opnieuw gebruik maken van het allermansrecht en dus relatief goedkoop verblijven. En hoewel Noorwegen echt anders zal zijn als Zweden weten we allebei nog niet of we het anders genoeg vinden. Dus, zoals ik al zei, we weten het nog niet. En dat is ook niet erg. We gaan nu eerst naar Nederland en dan zien we wel weer verder.

Liefs en tot de volgende,

Jap en Lon

Menu van de week

Uitgave van de Week

Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700

Route

Gereden Kilometers: 1040