De Update #8 - Smaakt naar meer

Hey hoi daar zijn we weer. We hebben een heerlijk verassende week gehad vol andere dingen. Verandering van spijs doet smaken. En het smaakte deze week naar meer. Ik schrijf deze blog onder het genot van een toscabun, een ontzettend heerlijk kaneelachtig broodje. Die smaakt ook zeker naar meer.

We waren gebleven bij Glaskogens natuurreservaat. Het weer was heerlijk en daar wilde we van genieten, we stonden op een hele fijne plek aan het water. We wilde gewoon lekker daar blijven omdat het daar zo mooi was. Ook wilde we de privacy gebruiken om lekker te douche en ik wilde graag een appeltaart bakken voor Anne, Martijn en Espen waar we de volgende dag op de koffie zouden gaan. We waren erg nieuwsgierig of dit goed zou gaan in ons camperoventje maar hij was prachtig en het rook heerlijk in Bob. Niets gaat boven de geur van vers gebakken appeltaart. Het hebben van een oventje maakt dat we onderweg alsnog dit soort dingen kunnen maken, echt super leuk. Daarna hebben we nog even lekker gelezen. Echter een heerlijk warme dag als vandaag en het prachtige meer schreeuwde er om om ook even het water op te gaan. Dus we pakte onze SUP voor een lekker tochtje, dachten we. Helaas stond er erg veel stroming en was er van een comfortable boottocht geen spraken. Het was heel hard werken om niet tegen de rotskant aan gestuurd te worden. We zijn een heel stuk gekomen maar zijn helaas toch eerder omgedraaid als dat we gewild hadden. We vonden nog een mooi plekje op een rots op een onbewoond eiland in het meer om een appeltje te eten. We wilde nog even douchen. Maar we hebben de regel dat er niet gedouched wordt voordat er eerst goed gezweet wordt in een workout. Dit was de tweede keer dat we de zonnedouche gebruiken en omdat de zon goed scheen konden we vandaag zeggen dat het water niet koud was. Meer zeg ik er niet over ;). We wilde weer met de dutch oven koken, nu alleen met briketten ipv op open vuur omdat het hout overal zo nat was. Helaas was dat niet persee een beter succes. Jap en briketten is nog niet zo’n goede match, maar het gaat vast iedere keer een beetje beter. Hahaha. Hij heeft genoeg tijd om het onder de knie te krijgen deze reis. Het eten was uiteindelijk klaar om 21:30 uur hahaha.

De volgende dag (maandag) gingen we ‘op de koffie’ bij Lost directions vanlife oftewel bij Martijn, Anne, Espen en Foufour(hond). Ik schrijf ‘op de koffie’ omdat dit nogal uit de hand liep, we gingen namelijk woensdag pas weer weg. We hadden om 10.30 uur afgesproken en ondanks dat het niet veel kilometers waren was het toch best lang rijden. We reden al richting hun huis een heel stuk door een bos en bij alles zeiden we: ‘Het is toch geweldig als je zo naar je huis kunt rijden en zo in het bos kan wonen aan een meer.’ Nou toen we eenmaal aan kwamen konden we ook alleen maar zeggen: Wauw!. Jaloers klinkt misschien niet echt positief maar man wat een plek om te wonen! Onvoorstelbaar. We kregen eerst een rondleiding en maakte kennis met elkaar. Het voelde meteen al heel erg goed en gezellig. Ze hebben nu een bijgebouw omgebouwd tot tijdelijke woning terwijl ze het echte huis gaan verbouwen. Dat gebouw heeft wel echt veel te lijden gehad en geeft je het gevoel dat het op instorten staat, verder ruikt het er echt naar cavia of konijnen hok. Dat zegt denk ik voldoende. Toen hebben we heel gezellig gekletst met een kopje koffie en thee en een lekker stuk appeltaart. Martijn en Anne boden aan dat we ’s nachts bij hun op het land mochten ovennachten. Dat aanbod sloegen wij natuurlijk niet af en wij boden aan onze handen uit de mouwen te steken en mee te helpen met wat er dan ook gebeuren moest. We kregen als leuke klus om hun tuin aan de pakken of eigenlijk het bos wat uit te dunnen voor het huis en een houtwal aan te leggen. Dit was een heerlijk karweitje. We zijn er twee volle dagen mee bezig geweest maar hadden toen ook echt zichtbaar heel veel bereikt. We vulde onze dagen met boompjes uit de grond trekken, of zagen met de bosmaaier, dit tot kleinere stukken maken, op de kruiwagen verplaatsen naar de grens van hun grond en daar het op een hoop stapelen tot er een houtwal ontstond. Toen we de snoeischaar aan het eind van de klus neerlegde hadden we een wal gecreëerd van zeker 50 meter lang en 1 meter hoog! Dit wisselde we af met Fika, lunch en avondeten onder het genot van heel gezellig geklets.

Anne en Martijn hebben voordat ze op deze plek neerstreken 4 jaar in hun oldtimer vrachtwagen rondgereisd. Zij reisde met name van work away plek naar work away plek. En zij vertelde ons veel leuke verhalen over de dingen die ze daar mee gemaakt hebben. Ze maakte ons zo enthousiast dat we meteen een account hebben aangemaakt en ook al onze eerste ‘solicitatie’ hebben verstuurd naar een plek waar we mogelijk een week of twee op een groenten, fruit en bloemen boerderij kunnen meehelpen.

’S ochtends hebben we nog even koffie gedronken met Anne en Martijn. We hebben als bedankje zelfs een extra watertank en zelfgemaakte pindakaas gehad. Echt heel lief!! We hebben het heel leuk gehad bij Anne, Martijn en Espen, het was echt leuk om even te proeven aan een leven in Zweden. We hebben er ontzettend van genoten en vonden het heel leuk onze tijd even op deze manier door te brengen. Wat een fantastische manier van leven hebben zij daar. Er moet nog heel veel gebeuren en het werk op zo’n plek is waarschijnlijk nooit klaar. Maar we kunnen ons helemaal voorstellen dat ze daar een heerlijk leventje kunnen opbouwen als gezin.

Wij gingen door naar de volgende afspraak. We hadden namelijk ‘s avonds afgesproken met My en Philipp in Örebro. My komt uit Zweden en Philipp is Italiaan. Zij zijn nog druk bezig met het verbouwen van hun camper. Zij hadden ons via instagram benaderd dat ze ons graag wilde ontmoeten en veel vragen hadden voor ons. Verder boden zij ons de mogelijkheid om daar onze was te wassen en drogen wat natuurlijk perfect was. Zij moesten alleen overdag werken dus we hadden nog twee uurtje door te brengen voor ze thuis waren. De lonely planet had in hun aanbevelingen voor die omgeving een ijssalon in Nora heel haag staan. Dus die konden we natuurlijk niet zomaar voorbij rijden. Dus we reden naar Nora voor een lekkere lunch en een ijsje als toetje. De lonely planet had niet gelogen, het ijs was heerlijk.

Toen was het tijd om richting Philipp te rijden, My was nog aan het werk. We hebben een hele tijd met Philipp gekletst, hij komt uit Italië en we hebben het over pasta, pizza en brood maken gehad, hahah hoe kan het ook anders. We hebben ook nog een kort rondje door de stad gelopen. De stad was leuker als dat we verwacht hadden! Philipp probeerde als een echte tourgids ons te voorzien van leuke verhalen over de stad. Waarbij een deel van de verhalen ook ging over geesten die leven in de gebouwen, haha. Na de wandeling werd ons een heerlijke pizza voorgeschoteld en moest er natuurlijk een grand tour door de camper gedaan worden. Er kwamen ook nog vrienden van Philipp en My langs en we voelde ons op een punt heuse celebraties. We hadden het met Philipp en My ook nog over de muggen hier in Zweden en ze kwamen met een fantastische tip. Zij vertelde ons dat een apparaatje genaamd thermacell de muggen op 20 meter afstand kan houden! Een interessant apparaatje waar we wel voor wilde gaan want echt zoveel muggen dat je niet buiten kan zitten is echt niet leuk. Het was een kleine zoektocht naar het apparaatje en ook een beetje prijzig maar gelukkig vonden we het. We hebben het apparaatje nu 4 dagen en in die dagen hebben we het nog niet kunnen gebruiken omdat er nauwelijks muggen waren. Hahaha! Het regenbroek effect maar dan op muggen.

My en Philipp hadden ons ook nog een meertje in de buurt aangeraden waar je mooi aan het water kon liggen en kon zwemmen. Dit ‘meertje’ was een kalk afgraving geweest die ze hadden vol laten lopen. Het was een mooie omgeving en hier hebben we plannen gemaakt voor de komende dagen. Uiteindelijk hebben we besloten om een stuk richting Stockholm (of eigenlijk bijna helemaal tot Stockholm) te rijden. Na lekker in de zon nog even te hebben gelegen en van de omgeving te hebben genoten gingen we dus op weg naar Stockholm. Dit was nog even 2.30 uur in de auto maar alles ging soepel en we hebben een mooie plek in de natuur kunnen vinden om daar te overnachten. Hier hebben ’s avonds gebeld met ús Ramn.Wein oftewel Riemmer en Marijke, zij hadden ook wat vragen aan ons over het reizen dus die hebben we beantwoord terwijl we een met mooie uitzicht van het meer. We konden hier nog even lekker de rust opsnuiven voor we morgen de drukte van de stad zouden opzoeken.

Jap en ik zijn in december 2014 vijf dagen in Stockholm geweest. Maar in december ligt er sneeuw, is het donker, erg rustig en was het koud. Nu is het het tegenovergestelde. We hebben erg genoten van de dag in de stad. We herkende er vrijwel niets van, wat erg grappig was. We hebben naar de wisseling van de wacht gekeken bij het mooie paleis en hebben wat door de straten van Gamla stan gestruind. Verder hebben we geprobeerd de hoofdstraten wat te vermijden en wat meer de ‘andere’ plekjes op te zoeken in de stad. Daardoor was het soms wel echt zoeken maar we hebben er een heerlijke dag gehad. ’s Avonds zijn we lekker uiteten geweest bij een goed Italiaans restaurant en hadden allebei een heerlijke truffel ravioli. Toen we aan het eind van de avond terug liepen naar de camper zagen we een heleboel mensen naar het water kijken in het park waaraan bob geparkeerd stond. Bleek daar een bever in het gras te zitten. Hij was even aan land gekomen om daar van de paardenbloemen te snoepen. Hij plukte steeds heel mooi de blaadjes en at die met twee handen om het blaadje geklept zo uit zijn vuistjes. Was echt een heel leuk gezicht.

Gister was het 5/6/2021. De dag waarop wij normaal gesproken zouden zijn getrouwd. ’s Ochtends stonden we allebei op met een vervelende knoop in onze buik. Ondanks dat wij er helemaal achter staan dat wij onze bruiloft hebben uitgesteld is het toch jammer. We waren er helemaal klaar voor en hebben er lang naar uitgekeken. Dat we dus gemengde gevoelens hadden over deze dag was natuurlijk niet heel gek. Het voelde gewoon wat frustrerend en het was moeilijk om niet te blijven hangen in wat vandaag had kunnen zijn. En hoe onze reis er op dit moment uit had kunnen zien. Normaal gesproken zou Bob op dit moment namelijk op de boot onderweg zijn naar Canada. Maargoed, we veranderen er toch niets meer aan en we weten dat ook dit allemaal helemaal goed gaat komen. We besloten er dus alsnog gewoon de beste dag van ons leven van te maken. We zijn samen en we zijn ook nu op een fantastische plek, en dat is natuurlijk het enige wat belangrijk is.

We gaven elkaar dus nog maar even een extra dikke kus en knuffel en vertrokken naar Tyresta national park. We hebben daar heerlijk gewandeld en hadden spulletjes bij ons om te picknicken dus hebben heerlijk gepicknickt. ’s Avonds hebben we het picknicken doorgetrokken in een BBQ met een heerlijk uitzicht over het meer en kwamen livelifetraveling oftewel Canan, Sjoerd en Rotty (hond) bij ons staan op de camperplek en hebben we een hele avond gezellig gekletst samen. Verder kregen we nog een lief mailtje voor onze bruiloft (ze wisten nog niet dat het niet door ging) binnen van onze o zo dierbare vrienden uit Australië, Sharky, Lisa en hunnybunny. Ondanks dat dit ons ontzettend deed verlangen om alles om te gooien en meteen naar Australië terug te vertrekken, was dit de perfecte afsluiter van een toch ook echt wel een perfecte dag.

Zoals ik al schreef in het begin. Het was een verassende, gevarieerde week met veel leuke nieuwe dingen en ontmoetingen. Het is grappig dat we mensen ontmoeten doordat we in contact met ze komen via instagram. Maar om eerlijk te zijn is het hier in Zweden ook best moeilijk om op een andere manier met mensen in contact te komen. Je komt vrij weinig mensen tegen omdat je je heel goed kunt verstoppen in dit prachtige, grote en groene land.

Heel veel liefs van ons.

Jap en Lon.

Menu van de week

Uitgave van de Week

Budget per dag €54 en per week €378 en per maand €1700

Route

Gereden Kilometers: 614