De update #90 – Machtig Tikal

Het ging ineens heel snel in Belize. We hadden verwacht langer de tijd te willen nemen aan de kust maar we kwamen tot de conclusie dat de eilanden voor de kust met name paradijselijk waren. En dat er veel in het water te ontdekken is maar dat je daarvoor steeds een tour moet doen omdat het te ver uit de kust is om het zelf te doen. En aangezien Belize vrij duur is en we net naar Caye Caulker geweest waren kozen we ervoor om door te gaan. We wilde nog wat plekken wat meer landinwaarts in de jungle ontdekken maar door de regen was alles hier gesloten en waren vooral alle plekken om te slapen dicht. Dus daarmee werd er voor ons gekozen en reden we door naar San Ignasio. Dit is een leuk plekje direct aan de grens met Guatemala. Benji en Audrey kwamen daar ook heen en ook ontmoeten we daar Sarah en Micha uit Canada. We verkende het stadje en de markt daar, we aten wat streetfood en dronken een kopje koffie. De camping waarop we stonden was erg leuk, de eigenaar gaf ons heel trots een rondleiding over het land en vertelde ons van alles over de planten die hij daar had groeien, we kregen een stervrucht en een vrucht van de gumboom.

Maar na twee nachten op deze camping konden we Guatemala zo hard horen roepen dat we besloten de grens over te gaan. We gingen hierdoor sneller Belize weer uit als verwacht maar we hadden meteen ook gepiekt en daarmee gezien en ervaren wat we wilde dus het was goed zo.

We besloten de grens over te gaan met zijn 6^e, Micha, Sara, Benji, Audrey & wij. Dit leek ons een goed plan omdat de beschrijving op iOverlander nogal chaotisch was en we dachten dan kunnen we de chaos samen aan. En dat was ook wel zo maar doordat we met zijn 6^e waren en alles dus in 3-voud moest gebeuren duurde alles ook wel heel erg lang en moesten we steeds lang wachten tot de andere stellen ook alles geregeld hadden. Want het was heel duidelijk dat wij steeds het voortouw moesten nemen. De overgang bestond uit veel stops:

1^e stop was het betalen van de noodzakelijke wegen en natuuronderhoud belastingen. Vervolgens kon Jasper naar de volgende balie aan de andere kant van het gebouw om een stempel te krijgen voor het “uitvoeren” van de auto. Ik kon vast in de rij gaan staan bij het volgende loket om voor ons stempels te halen die nodig zijn om het land uit te gaan. Vervolgens moest ik lopend de grens over en Jap moest teruglopen om Bob te halen. Hij moest door de pestbestrijdingssproeier rijden en daar moesten we bij het loketje voor betalen. Vervolgens moesten we on het gebouw aan de overkant naar binnen om in de rij te staan voor de stempel voor onszelf in de paspoort. Over de volgende stap kregen we verschillende informatie. Er werd namelijk veel geschreven dat je voor de volgende stap kopieën nodig had van die stempel in je paspoort in combinatie met de normale kopieën (rijbewijs, paspoort en kentekenbewijs). En er zijn heel veel mannetjes die je dan als service aan willen bieden je te helpen en die kopieën voor je te maken, waar je ze natuurlijk voor moet betalen. Wij hadden hier alleen verschillende ervaringen over gelezen en besloten het te wagen zonder die kopieën. Of naja, Lon moest Jap wel aan zijn kraag terugtrekken want Jap was zo’n mannetje met “zijn goede bedoelingen” al bijna gevolgd terwijl we van te voren nog zo hadden gezegd dat we dat niet gingen doen omdat we ons goed genoeg voorbereid hadden. Hahah. Het was een goede zet om meteen in de volgende rij te gaan staan voor het regelen van de auto zonder die rare stempel kopie want dat was helemaal niet nodig. We kregen een factuur die we bij de bank moesten gaan betalen, en als we hem het bonnetje konden laten zien dat we betaald hadden kregen we onze invoer papieren. Kunnen jullie het nog volgen? Voor de bank waren er meerdere opties, weer een mannetje het geld meegeven en hem het laten betalen voor je bij de verstopte bank, 1 kilometer het centrum in lopen en weer terug, of zelf opzoek gaan naar de verstopte bank waar al de mannetjes naar toe gaan. Wij besloten het laatste, hij was goed verstopt tussen alle eet kraampjes, en het was letterlijk niet meer als een hutje gebouwd van boomstronken en een zijl, maar het werkte, we betaalde daar, kregen ons bonnetje, gingen terug naar binnen en kregen onze invoer papieren samen met wat gelukspoppetjes en bedeltjes om ons een goede reis in Guatemala te wensen.

Het was chaos, want ik heb nog niet verteld over alle toeterende vrachtwagens, harde muziek, mannetjes die je willen helpen die de hele tijd tegen je aan gaan praten en naast je blijven staan en dan filmpjes op hun telefoon kijken op vol volume waardoor je de man achter de balie nauwelijks verstaat en de communicatie in het Spaans bemoeilijkt, alle mannetjes die je aanbieden je Belizaanse dollars te wisselen voor Guatemalteekse Quetzal, alle mensen in de kleine ruimtes en alle auto’s en vrachtwagens in de veelste smalle wegen en geen plek om te parkeren.

Maar we waren er nog niet. Want nadat je de grens over gaat moet je om het land echt binnen te komen een brug over. En voor de brug moet je betalen. Of naja als buitenlander laten ze je er voor betalen. 99% van de mensen mag namelijk gewoon doorrijden maar met onze kentekenplaten werden wij gestopt. Op iOverlander werden variërende bedragen genoemd. Van 20 Quetzal (€2,40) tot 200 Quetzal (€24). We hadden ons voorgenomen dat we niet meer gingen vetalen als 30 quetzal. Op Ioverlander stond ook dat als je maar je poot stijf hield ze je uiteindelijk door lieten rijden voor 30 Quetzal. We hadden ook nog even navraag gedaan bij de grens en ze zeiden nee meer dan 30 is te veel. Dus wij gingen onze poot stijf houden en gingen niet meer dan 30 betalen. Maar de vrouw lachte ons uit en liet alle mensen achter ons gewoon passeren en die 3 stomme auto’s bleven daar maar staan.. Maar na een hele tijd wachten besloten wij dat er toch maar actie moest komen. Dus ging ik met mijn beste Spaans met de vrouw in gesprek en vroeg ik aan haar waar ze de prijs op baseerde en of ze een prijslijst had waarmee ze de prijs aan mij kon uitleggen. Op de lijst stonden alleen wel honderd opties met net een andere verwoording en zo geformuleerd dat je alsnog er zelf van kon maken wat je wilde. Ze zei dat we 50 moesten betalen omdat we buitenlanders waren met een grote huurauto. En de prijs van een grote gewone auto voor buitenlanders was 30. Dus ik probeerde haar uit te leggen dat het geen huur auto is maar een gewone grote auto van buitenlanders en dat we 30 wilde betalen. Maar toen zij ze, oké als je dan geen grote huurauto wil zijn dan draai ik mijn blaadje om en dan zeg ik dat je een grote camper bent en dan betaal je 100. Wat wil je? Moeilijk doen of niet moeilijk doen? Ik zag op de lijst dat ze voor een medium grote camper 50 vragen, want geen van ons heeft een grote camper. Vooral als je in Amerika bent geweest dan weet je wat een grote camper is en dat zijn we zeker niet. Dus besloot ik dan dat 50 dus inderdaad de prijs is die we moeten betalen. Maar in plaats van dat ze zelf het initiatief neemt om ons de prijs uit te leggen aan de hand van de prijslijst moet je zelf hemel en aarde verplaatsen om dit duidelijk te krijgen want het gesprek ging vanuit haar echt niet van harte. Maar nadat ik aan haar had duidelijk had gemaakt dat ik nu de prijs begreep en dat wij het niet erg vinden om te betalen maar wel een eerlijke prijs willen betalen. En dat mensen tegen ons zeiden dat 50 te veel was dus dan wel wilde weten waarom dan. Uiteindelijk kreeg ik dan toch een glimlach van haar en was ze ineens heel aardig. Dat had ik toch maar goed gefixt in mijn eentje. De rest was allemaal passief in de auto blijven zitten dus daarbij kon ik de uitleg voor de prijs geven, we betaalde en we waren klaar om verder te gaan. Alles bij elkaar had de overgang on 2,5 uur gekost dus dat was netjes!

We kwamen direct weer terecht in een andere wereld, het was allemaal weer veel bekender doordat het weer vergelijkbaar is met het gevoel wat je hebt in Mexico.

We reden direct door naar 1 van de highlights, Tikal, de grootste Mayastad van centraal Amerika. Naar schatting staan hier over 10.000 gebouwen in deze stad waarvan er nog een heleboel verstopt zijn in de jungle en onder de grond. Maar de tempels die er zijn, zijn fantastisch. Met iedereen waarmee we spraken over het bezoeken van tempels kwam naar voren dat we Tikal niet mochten missen. En we begrepen waarom. Bij aankomst en op de camping naast de entree van het park werd al duidelijk hoe groen en junglerijk de omgeving is. De neusberen liepen over de camping, de apen slingerde in de bomen en de toekans vlogen over. Een groot feest!

Het park gaat om stipt 6:00 uur open en wij stonden om 5:45 uur klaar bij de ingang om naar binnen te gaan. We wilde graag vroeg zijn om op de juiste plek de zonsopkomst te zien en met het beste licht foto’s te maken en natuurlijk ook de drukte voor te zijn. Het was erg bewolkt waardoor een mooie zonsopkomst er niet inzat maar de laaghangende mist en bewolking maakte het juist extra magisch. We hadden het park helemaal voor onszelf samen met Benji en Audrey en alle dieren. We spendeerde uren aan het maken van foto’s, het beklimmen van tempels en het bewonderen van de dieren. Met name de uitzichten vanaf de top van de tempels waren echt heel erg gaaf en steeds als je naar de volgende tempel liep was dat over een prachtig jungle pad. Nergens waren verkopers met kleedjes op de grond om souvenirs te verkopen zoals dat bij Palenque in Mexico bijvoorbeeld wel was. Het was gewoon wij en deze bijzondere plek. Op het moment dat wij klaar waren en onderweg gingen naar de uitgang kwamen er letterlijk busladingen mensen tegelijk het park binnen. Ook hun ervaring in het park zal goed zijn, maar wij gaven elkaar toch weer een high five dat we het weer goed aangepakt hadden.

De volgende stop was Flores. Dit werd beschreven als een dorpje met een mediterraans gevoel wat gelegen is in het midden van een meer. Als het water van het meer hoog staat is een deel van het eiland niet toegankelijk omdat het onderloopt met water. Een beetje het Venetië van centraal Amerika. Dat klonk heet interessant maar viel eigenlijk een beetje tegen. De uitzichten over het meer was leuk vooral omdat er veel bootjes voeren, maar verder vonden we er niet echt iets aan. En op onze slaapplek werd op onze eerst nacht de muziek installatie flink uitgetest voor een feest de volgende nacht dus was een tweede nacht op diezelfde plek geen optie. We verhuisde naar een plek net buiten de stad. We hadden wel gelezen dat het een grote groene plek zou zijn maar het was een heuse ranch waar de dieren vrij rondliepen. Er waren heel veel ezels waaronder ook een aantal ezel veulens en heeeeel veel schapen. Het was compleet anders als we verwacht hadden te zien in Guatemala maar het was mega gezellig met al die gezellige beestjes rond de bus, en natuurlijk ook weer Benji en Audrey.

De volgende dag reden we door naar Rio Dulce. Het was maar 200 kilometer maar we deden er letterlijk de hele dag over. De weg was soms geasfalteerd en prima tot ineens een hele slechte zandweg, we reden door heel veel hele kleine dorpjes met hele smalle een richtingsverkeerd straten waar Benji en Audrey meerdere keren in moesten steken om de bocht te kunnen maken met hun grote pick-up camper. We reden kleine slingerweggetjes door de bergen, we kregen letterlijk het hele spectrum. Maar we kwamen uiteindelijk aan waar we wilde zijn, in Rio Dulce. Ene Marcus Vogel, een Duitser heeft zijn huis en land opengesteld voor overlanders waar we kunnen verblijven voor 100 q (12 euro) en het voelde letterlijk alsof we op een miljoen dollar plek waren. De plek had een eigen steiger op het meer waar vanaf we lekker in het water konden dubberen. Op de steiger stonden heerlijke banken waar we konden loungen. Het was er prachtig. Een perfecte plek om oud en nieuw te vieren. We maakte sushi, pizza en een brownie, want waarom ook niet, aten gezellig met Benji en Audrey en speelde spelletjes met alle andere overlanders op de camping. We keken een klein beetje vuurwerk maar er was maar heel even een klein beetje vuurwerk. En belde heel even met thuis om een gelukkig nieuwjaar te wensen, wel al op de Nederlandse nieuw jaarstijd. Het was een hele goede plek voor een nieuwjaar-duik en een goed begin van een nieuw jaar vol nieuwe avonturen.

Veel liefs,

Jap en Lon

Menu van de week

Maandag	Zelfgemaakte Pizza
Dinsdag	Bonensoep
Woensdag	Aardappeltjes en Hamburger
Donderdag	Gnocchi
Vrijdag	Nacho’s Lon en Jap stijl
Zaterdag	Sushi en pizza
Zondag	Diner a la Benji en Audrey